कथा [संतप्त शब्दांनी कायमचे चट्टे सोडले]

 एकदा एक लहान मुलगा होता ज्याचा स्वभाव खूप वाईट होता. बरेच विचार केल्यावर, एक दिवस, वडिलांनी त्याला नखेची पिशवी दिली आणि सांगितले की प्रत्येक वेळी तो आपला स्वभाव गमावतो, तेव्हा त्याला कुंपणात खिळा लावावा लागला.

       पहिल्या दिवशी मुलाने त्या कुंपणात 37 खिळे ठोकले.

       हळू हळू मुलाने त्याचा स्वभाव नियंत्रित करण्यास सुरुवात केली. पुढच्या काही आठवड्यांत, त्याने कुंपणात हातोडा घालत असलेल्या नखांची संख्या हळूहळू कमी झाली. त्या मुलाला कळले की कुंपणात हातोडी घालण्यापेक्षा त्याचा स्वभाव नियंत्रित करणे सोपे आहे.

        शेवटी मुलाला त्याचा स्वभाव अजिबात गमावला नाही हे समजले. शांत अभिमानाने त्याने हे आपल्या वडिलांना सांगितले. तथापि, वडिलांनी सुचवले की मुलाने आता आपला राग आपल्या नियंत्रणाखाली ठेवला पाहिजे यासाठी दररोज नेल काढावी.

       दिवस निघून गेले आणि शेवटी तो तरुण मुलगा त्याच्या वडिलांना सांगू शकला की सर्व नखे काढून टाकली गेली आहेत. त्यानंतर वडिलांनी मुलाचा हात धरला आणि कुंपणाकडे नेले.

   "मुला, तू चांगले केलेस पण कुंपणातील छिद्रे पाहा. कुंपण कधीच सारखा होणार नाही. जेव्हा तू रागाने बोलतोस तेव्हा ते या प्रमाणेच डाग सोडतात. आपण एखाद्या माणसाला चाकू घालू शकता. आणि ते काढा. आपण किती वेळा 'आय एमएम सॉरी' म्हणाल हे पटत नाही, जखम नेहमीच राहील. "

       मुलाला हे समजले की क्षणी उष्णतेत गोष्टी सांगण्याने नंतर पश्चात्ताप होईल. जीवनात अशा काही गोष्टी आहेत ज्या आपण परत घेऊ शकत नाही.

                      चिडचिडे शब्द कायमचे चट्टे सोडतात

      एका मनुष्याने आपल्या मुलाला, ज्याला वाईट स्वभाव, नखेची पिशवी दिली होती. त्याने मुलाला रागावले की प्रत्येक वेळी कुंपणात नखे हातोडायला सांगितले. पहिल्या दिवशी मुलाने कुंपणात 37 नखे मारली. त्याचा स्वभाव पूर्णपणे नियंत्रणापर्यंत हळूहळू नखांची संख्या कमी होत राहिली. मुलाने हे अभिमानाने आपल्या वडिलांना सांगितले. प्रत्येक वेळी रागावर नियंत्रण ठेवून वडिलांनी मुलाला नखे ​​काढायला सांगितले. दिवस गेले आणि मुलाने वडिलांना सांगितले की सर्व नखे काढून टाकल्या आहेत. वडिलांनी आपल्या मुलाचे कौतुक केले, परंतु छिद्र अद्याप दिसत असल्याचे निदर्शनास आणून दिले. त्याच प्रकारे. गोष्टी रागाने म्हणाल्या, कायम चट्टे सोडा.