(कथा) वेलास आगरला गंभीर पूर परिस्थितीचा सामना करावा लागला. 2019

 पूर परिस्थितीला सामोरे जाणे

            त्याची सुरूवात गडगडाटासह झाली. पुढील गोष्ट आम्हाला माहित होती की नॉन स्टॉपचा पाऊस पडत होता. आमच्यातील कोणीही या महापुरासाठी तयार नव्हते. शेतकर्‍यांनी त्यांचे पिके वाचविण्याचा प्रयत्न केला. झोपडीवाल्यांनी वाहणारे पाणी त्यांच्या घरात जाण्यापासून रोखण्याचा प्रयत्न केला. तरतूदांची वाढती मागणी कायम ठेवण्याचा प्रयत्न दुकानदारांनी केला. पण पाऊस अखंडपणे ठेवले. एक रात्र आणि दिवसभर पाऊस पडल्यानंतर, आमच्यावर असे घडले की ही एक विलक्षण परिस्थिती आहे. बर्‍याच जणांनी वस्तू पॅक करुन गाव सोडले. परंतु केप्ट नदी सूजत आहे आणि आपल्या प्रदेशात जात आहे.

                 पळून जाण्याशिवाय काहीच नव्हते. प्रत्येकाने सर्वांना मदत केली. स्त्रिया त्यांना माहित नसलेली मुले उचलून धरतात. पुरुषांनी वस्तू सामानात फेकल्या. संपूर्ण गाव डोंगरांकडे वळले. आणि तिथेच पाऊस थांबायला लागल्यानंतर आणि पूर ओसर कमी झाल्यावर आम्ही एका दिवसापेक्षा जास्त दिवस थांबलो. आम्ही लवकरच ऐकले की मदत चालू आहे. तरतुदींसह शहर लोक. सरकारी अधिकारी कॅमेरे असलेले न्यूजमेन. आमचे गाव प्रसिद्ध झाले होते. हळू हळू आम्ही आमच्या घरी परतलो आणि धुक्याचे अवशेष सर्वेक्षण केले. त्यावर्षी आम्हाला पडलेला पूर कधीच विसरणार नाही.

'जा! 'आणि' ये '! (कथा)

 'जा! 'आणि' ये '!

                  एकदा एक लहान मुलगा होता जो एक छान लहान झोपडीत राहत होता. कॉटेजभोवती एक सुंदर बाग होती. बागेत निरनिराळ्या प्रकारची वनस्पती वाढली आणि म्हणून तेथे बरेच काम करायचे होते. झाडांना दररोज पाणी द्यावे लागायचे. त्यांना वेळोवेळी खत द्यावे लागले. त्यांना योग्य वेळी कापून छाटणी करावी लागली. बागेत खुरपणी व स्वच्छता आवश्यक होती. लहान मुलाच्या कुटुंबातील प्रत्येकाने बागची देखभाल करण्यास मदत केली.

            त्या मुलाचे खूप काका होते आणि काही दिवस त्यांच्याबरोबर रहायला आले होते. काका कठोर परिश्रम आणि शिस्त यावर विश्वास ठेवला. एक दिवस, तो मुलगा घरातच खेळत असल्याचे पाहिले.

         "लहान मुलगा," काका म्हणाले, "तू कामाच्या ठिकाणी खूप चांगला झालास. तुझ्या बागेत दुःखाने तण आवश्यक आहे; आता जा आणि एका चांगल्या मुलाप्रमाणे तण तयार कर!"

           पण त्या लहान मुलाला त्या दिवशी वीड झाल्यासारखे वाटत नव्हते.

          "मी ते करू शकत नाही," तो म्हणाला.

          "अरे, हो, आपण हे करू शकता," काका म्हणाले.

           "ठीक आहे, मला नको आहे, आत्ताच नाही," लहान मुलगा म्हणाला.

           "पण तुम्हाला पाहिजे!" काका म्हणाले. "खट्याळ होऊ नकोस, पण एकदा जा आणि तुझं काम कर! ही ऑर्डर आहे! उठ आणि जा!"

             काका स्वतः एक कष्टकरी मनुष्य होता. तो दुस room्या खोलीत स्वतःच्या कामासाठी निघून गेला, परंतु तो लहान मुलगा शांत बसला. काका अन्यायकारक असल्याचे त्याला वाटले. त्याची हनुवटी डगमगू लागली, त्याच्या घश्यात एक ढेकूळ आणि डोळे विस्फारले.

             तेवढ्यात त्याची आई आत गेली.

             "काय झालंय मुला?" तिने विचारले, "तुम्ही इतके दु: खी का दिसत आहात?"

              "काकाने मला बागेत तण घालण्यास सांगितले," लहान मुलगा म्हणाला.

               "अरे!" त्याची आई म्हणाली, "किती मजा येईल! मला तण खुप आवडते, आणि तो एक चांगला दिवस आहे! मी येऊन तण काढण्यास मदत करू शकेन का?"

               "का हो !" मुलगा म्हणाला.

               "चला, आता हे करूया," त्याची आई म्हणाली.

                मुलगा सहज उठला आणि त्याच्या आईबरोबर बाहेर गेला. त्या दोघांनी बागेत सुंदरपणे तण काढला आणि एकत्र काम केले, गप्पा मारल्या आणि हसल्या.

                                           एक सुंदर खेळ

चंचल हवामानात सूर्य आणि पाऊस

लपून बसून एकत्र शोधत होतो;

आणि प्रत्येकाने पाठलाग करण्याचा प्रयत्न केला

दुसरा त्याच्या लपण्याच्या ठिकाणाहून.

शेवटी ते म्हणाले, 'अलविदा'.

आणि लो! एक इंद्रधनुष्य आकाश पसरले.

                                  सिंदबादची नाविक कथा

      'द बुक ऑफ वन हजार अँड वन नाईट्स' किंवा 'द अरेबियन नाइट्स' या कथासंग्रहात सिंदबाद आणि त्याच्या सात विलक्षण प्रवासांची कथा दिसते. कथा सांगते की सिंदबाद हा बगदादमध्ये राहणारा एक प्रसिद्ध नाविक होता. तो प्रामाणिक, उदार आणि शूर होता. त्याच्या प्रत्येक प्रवासावर त्याचे अनेक साहस होते. धोकादायक परिस्थितीत त्याने कधीही हार मानली नाही आणि आशा बाळगली नाही. त्याने मोठ्या धोके दूर केले आणि आपल्या प्रत्येक प्रवासामधून सुखरूप घरी परत आले. त्याच्या पहिल्या प्रवासाची कहाणी येथे आहे.

   

                                                         प्रथम प्रवास

         सिंदबाद व्यापार्‍यांच्या एका कंपनीबरोबर एका मोठ्या जहाजातून निघाले. वेळोवेळी ते विविध बंदरांवर थांबले. तेथे त्यांनी त्यांचा माल विकला आणि व्यापार करण्यासाठी नवीन वस्तू विकत घेतल्या.

        एके दिवशी, त्यांचे जहाज समुद्राच्या पलीकडे सहज प्रवास करीत असता त्यांनी काही अंतरावर एक लहान बेट पाहिले. त्यांनी बरेच दिवस जमीन पाहिली नव्हती आणि हे बेट पाहून त्यांना आश्चर्य आणि आनंद वाटला. ते बेटाजवळून निघाले. जहाजाच्या कॅप्टनने त्यांना तेथे सहलीला जाऊ दिले. प्रत्येकजण उत्साही होता. बेटावर, ते सुमारे फिरले, गायले आणि नाचले. काही लोक कपडे धुवायला लागले. जेवण शिजवण्यासाठी काही जणांनी पेट घेतला.

        लवकरच, एक वारा वाढू लागला. शेकोटी पेटू लागली. अचानक, जमीन हादरली आणि हलवू लागली. एका धक्क्याने पिकनिक पार्टीला हे समजले की हे बेट अजिबात बेट नाही. ते एका विशाल समुद्री-अक्राळविक्राच्या पाठीवर होते आणि ते हालचाल करण्यास सुरवात केली होती. लोक ओरडू लागले. त्यांनी आपली भांडी आणि तपे, कपडे धुतले आणि धुतले आणि ते परत नावेत सोडले. राक्षसापासून दूर जाण्यासाठी कॅप्टनने आपल्या माणसांना तात्काळ प्रवासाला जाण्याचा आदेश दिला.

         समुद्र-राक्षस समुद्रात खोल बुडाला. बरेच लोक जहाजात चढण्यास यशस्वी झाले, परंतु बरेच लोक तथाकथित बेटासह समुद्रात बुडले. एकट्या सिंदबाद समुद्रात बुडले नाही. पण तो पोहचू शकला नाही. त्याने ते दूरवर, दूरवर चालताना पाहिले. तो आता लाटांच्या दयावर होता, इकडे-तिकडे फेकला जात होता. तो लाकडाच्या तुकड्यात चिकटून राहिला आणि कसोटीने तो तग धरु शकला. त्याने रात्री एकटाच समुद्रात घालविला.

             दुस day्या दिवशी पहाटे सिंडबादला एक बेटावर, वास्तवातल्या एका विशाल, बेटाजवळ तरंगल्याचे पाहून त्यांना आनंद झाला. त्याला अंतरावर डोंगर, जंगल आणि झाडे दिसली. तो अगदी थकल्यासारखे असतांनाही त्याने सर्व शक्तीने किना to्यावर पोहचले. कंटाळलेला आणि भुकेलेला तो काही काळ वाळूवर पडला. मग पुन्हा त्याने प्रयत्न केले आणि अंतरावरुन त्याला दिसू शकणा fruit्या छायादार फळझाडांच्या दिशेने जाऊ लागला.

सुदैवाने ही वेळ होती जेव्हा त्या बेटाच्या राजाने आपल्या घोड्यांना वरांसह समुद्र किना-यावर पाठवले. वरांनी सिंदबादला पाहिले आणि त्याला खायला प्यायला दिले. मग त्यांनी त्याला राजाकडे नेले. सिंदबादने जे घडले त्याबद्दल त्याला सांगितले त्यावरून राजा फार प्रभावित झाला. त्यांनी सिंदबादला आपल्याबरोबर रहाण्यास सांगितले आणि बंदरावर राजाचा अधिकारी म्हणून काम करण्यास सांगितले.

           सिंदबाद तेथे काही दिवस राहिले आणि तेथील राजा आणि बेटावरील लोकांकडून बरेच काही शिकून घेतले आणि त्यांनी इतर शहर व बंदरांविषयी सांगितले. सिंदबाद बंदरात बगदादहून येणार्‍या किंवा जाणा any्या कुठल्याही जहाजांची चौकशी केली जात असे पण असे कोणतेही जहाज त्या बंदरात कधीच आले नव्हते.

            मग एक दिवस, एक जहाज बरेच व्यापारी वस्तू घेऊन बेटावर आले. त्या जहाजातून माल उतरविण्यात येत असताना सिंदबाद किना the्यावर होते. काही बॉक्समध्ये त्याचे स्वतःचे नाव चिन्हांकित झाले आहे हे पाहून तो आश्चर्यचकित झाला. मग तो जहाजातील कॅप्टनला भेटायला गेला. सुरवातीला, कॅप्टनला विश्वास नव्हता की तेच सिंदबाद आहे ज्यांना त्यांनी समुद्रात बुडताना पाहिले आहे. पण सिंदबाद त्याच्याशी समोरासमोर बोलला असता त्याने त्याला ओळखले. सिंदबादला जिवंत पाहून तो खूप आनंद झाला. त्याने त्याचा सर्व माल परत दिला.

                 अशा प्रकारे परत मिळालेल्या वस्तूंमधून सिंदबादने त्या बेटाच्या राजाला सर्वात मौल्यवान वस्तू सादर केल्या, "महाराज, कृपया हे मान्य करा. तुम्ही माझ्याशी दयाळू व उदार आहात." राजा प्रसन्न झाला. जेव्हा सिंदबादने व्यापारी जहाजातून बेट सोडले तेव्हा त्यांनीही सिंदबादला बरीच मौल्यवान भेटवस्तू दिली.

कथा [सर्व शक्यता असूनही!] 2019

 सर्व शक्यता असूनही!

           मला कांताबाई नावाच्या बाईची माहिती आहे. ती औरंगाबाद जवळच्या दुर्गम गावात राहते. ती अत्यंत गरीब आणि निराधार कुटुंबातून आली आहे. तिला कोणतेही औपचारिक शिक्षण मिळाले नाही, परंतु शेजार्‍याकडून कसे वाचायचे आणि लिहायचे ते शिकले. हुंडा न लागल्यामुळे तिचे लहान वयातच एका वयोवृद्ध व्यक्तीशी लग्न झाले होते. या व्यक्तीने तिच्यावर अत्याचार केला आणि तिच्यावर शारीरिक शोषणही केले. अखेर तिने पोलिस अधिका to्यांकडे तक्रार केली. तिथल्या कुणीही तिच्या तक्रारींकडे लक्ष दिले नाही. तिचे पालक तिला परत घेण्यास तयार नव्हते कारण यामुळे परिवारासाठी लाज वाटेल. तिने तिला घर सोडले आणि मैलांचा प्रवास केला. ती कंटाळली होती आणि बर्‍याचदा आत्महत्या करण्याचा विचार तिच्या मनात शिरला.

          मग ती एका मध्यमवयीन महिलेला भेटली ज्याने कांताबाईसारख्या अत्याचारी स्त्रियांसाठी घर चालवले.

त्या बाईंनी कांताबाईला तिच्या संस्थेत नेले आणि तिची तब्येत परत आणली. तिच्या आयुष्यातील हा एक मैलाचा दगड होता. मग कांताबाईंनी सासरच्या किंवा पतींच्या हातून पीडित महिलांशी संबंधित असलेल्या प्रकरणांमध्ये स्वत: ला सामील करायला सुरुवात केली. तिने इच्छेनुसार त्यांचे कारण पुढे केले आणि न्यायाचे धर्मयुद्ध म्हणून स्वत: साठी नाव मिळवले. आज ती पंचायतीच्या प्रमुख असून गावाच्या विकासासाठी अनेक प्रकल्पांमध्ये सहभागी झाल्या आहेत. तथापि, तिच्या अजेंड्यातील मुख्य म्हणजे महिला सक्षमीकरण.

             अशाप्रकारे कांताबाईंनी सर्व अडचणींवर मात केली आणि तिच्या निवडलेल्या क्षेत्रात यश संपादन केले.

              तिची कहाणी खरंच अशा सर्व स्त्रियांसाठी धडा आहे ज्यांना समाजात अशा परिस्थितीचा सामना करावा लागतो.

एकत्रित स्वरूप: [अनौपचारिक आणि औपचारिक अक्षरे] 2019

 अनियमित वाढ

               नागपूर, २ April एप्रिल: नागपूरमध्ये यंदा तापमानामुळे सर्व विक्रम मोडले गेले. एप्रिल २ ⁰ रोजी ⁰⁰⁰ / २⁰ टक्क्यांची शिखरे झाली. असह्य उष्णतेने रहिवाशांचे आयुष्य दयनीय बनवले. मृत्यूची संख्या आधीच 21 वर पोचली आहे. रूग्ण आणि आजाराच्या वाढत्या संख्येला रुग्णालये तोंड देऊ शकत नाहीत.

बी ...... जे ......

22 समता अ‍ॅप्स.,

5 रामबाग,

गा .........- 401 206.

11 मे, 2019

प्रिय चाची,

जेव्हा सूर्यप्रकाशामुळे तुम्हाला दोन आठवडे रूग्णालयात दाखल करण्यात आले हे आम्हाला समजले तेव्हा सर्वांनाच धक्का बसला. मी मान्य करतो की यावर्षी तापमान सर्व-उच्च पातळीवर गेले आहे, परंतु हे केवळ दुर्लक्ष करूनच होऊ शकते! चाची, फळझाडे लावणे आपल्या आरोग्यापेक्षा महत्वाचे नाही !!!

आज सकाळी आपल्या स्थितीबद्दल आम्हाला गोरी आंटी कडून कळले जे काही दिवसांपासून तिच्या नातेवाईकांसोबत राहायला खाली आले आहे. ती सांगते की चाचाजी, चिंकू आणि मोना तुमची काळजी घेण्यासाठी आहेत. त्यांनाही ते खूप ताणले पाहिजे.

सोल्यूशनसह मॉडेल लेटर, (अनौपचारिक पत्र, औपचारिक पत्र) 2019

 होळीला त्याचे सर्व रंग गमावू देऊ नका

सुरक्षित होळीसाठी खालील गोष्टी टाळण्याचे पोलिस तुम्हाला उद्युक्त करतात.

राहणा at्या ठिकाणी पाणी / रंगाचे पाणी किंवा रबर बलून टाकणे.

नको असलेल्या लोकांना होळी खेळायला भाग पाडणे.

अश्लील भाषा वापरणे किंवा दंगलखोर वागणे.

संध्याकाळ छेडछाड.

मद्यधुंद वाहन चालविणे.

नैसर्गिक रंगांऐवजी घाण आणि रसायने वापरणे.

दुचाकींवर ट्रिपल राईडिंग.

हेल्मेटशिवाय स्वार होत आहे.

आहे

15 / ए, शांती, एन

जी --- रोड,

कॅनॉट प्लेस जवळ,

एन --- डी- 11 ओ ओओ 1.

4 मार्च 2019.

प्रिय आलोक,

                 आगाऊ, होळीच्या शुभेच्छा. मी हे देखील म्हणतो: होळीचे सर्व रंग गमावू देऊ नका. तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की मी हे का बोलत आहे. बरं, आजच्या 'दिल्ली डेली' मध्ये दिल्ली पोलिसांनी त्याच घोषणेने एक जाहिरात लावली होती. 'होळी सुरक्षित' होण्यासाठी काही गोष्टी करण्यापासून टाळा, असा सल्ला या जाहिरातींमध्ये देण्यात आला आहे. मला वाटले की त्यांची निरीक्षणे आणि सूचना खूपच वैध आहेत आणि म्हणून मला वाटले की मी तुमच्याबरोबर संदेश सामायिक करेन.

                 होळी दरम्यान, आपण एक गोष्ट नक्कीच टाळली पाहिजे ती म्हणजे पाण्याचा किंवा रबरच्या फुग्यांमधून प्रवास करणा at्यांना पाठवा. मुलांना याचा आनंद होतो. परंतु ते स्वत: चे आणि इतरांचे किती नुकसान करतात हे सोडवतात. जे लोक आव्हानांमध्ये सामील होण्यासाठी होळी खेळण्यास तयार नसतात त्यांना जबरदस्ती करण्यापासून आपण देखील टाळावे. तसेच रंगांऐवजी बर्‍याच ठिकाणी लोक नैसर्गिक रंगांऐवजी घाण आणि अगदी रसायनांचा वापर करतात. हे इतके घृणास्पद आहे आणि ते पूर्णपणे काढून टाकले पाहिजे.

          आपणास ठाऊक आहे की काही ठिकाणी, तरुण मद्यधुंद होतात आणि अशोभनीय भाषेत किंवा लबाडीने वागतात. संध्याकाळच्या वेळी छेडछाड आणि मद्यधुंद वाहन चालविण्याच्या सबबी म्हणून ते होळी वापरतात. ते हेल्मेटशिवाय थ्री-ऑन-बाइक चालवितात आणि केवळ स्वत: साठीच नव्हे तर इतरांनाही धोका दर्शवतात. पोलिसांनी लोकांना असे आवाहन केले आहे की त्यांनी असे वर्तन करू नये किंवा सहन करू नये.

           पोलिसांनी प्रथमच अशी जाहिरात लावली आणि मी त्यांचे कौतुक केले. मी आशा करतो की आपण आणि आपले मित्र आपल्या परिसरातील अशा गोष्टी टाळतील आणि खरोखरच यास एक आनंददायक आणि 'रंगीबेरंगी' होळी बनवाल.

घरी माझे सर्व शुभेच्छा.

तुमचा प्रेमळ मित्र,

आहे.........

                                             किंवा

आहे

15 / ए, शांती, एन

जी --- रोड,

कॅनॉट प्लेस जवळ,

एन --- डी- 11 ओ ओओ 1.

4 मार्च 2019.

करण्यासाठी,

पोलिस आयुक्त,

कॅनॉट प्लेस,

एन डी --- 110 001.

विषय: 'सेफ होली' विषयी 'द दिल्ली टाइम्स' मधील आपली जाहिरात

सर / मॅडम,

                     आपण आणि आमच्या परिसरातील इतर बर्‍याच लोकांसह, आपण 'द दिल्ली टाइम्स' मध्ये ठेवलेल्या 'सेफ होली' खेळण्याबद्दलची जाहिरात वाचून मला आनंद झाला.

             खरोखर ही जाहिरात अत्यंत वेळेवर आणि अत्यंत आवश्यक होती. आपल्या जाहिरातीने आमच्या आसपासच्या भागातच नव्हे तर दिल्लीच्या इतर भागातही होळी खेळणार्‍या सर्व क्रियाविरूद्ध चेतावणी दिली आहे. हा दयाळू आणि रंगीबेरंगी उत्सव सन्मानाने आणि सजावटीने कसा साजरा केला जाऊ शकतो याची जाणीव जाहिरातीने निर्माण केली आहे.

            पालक आपल्या मुलांना नि: संदिग्ध मार्गावरुन बलून टाकण्यापासून रोखत नाहीत. उलटपक्षी ते स्वत: मुलांसाठी फुगे खरेदी करतात. काही विशिष्ट ठिकाणी, ज्या लोकांना या ठिकाणी भेट दिली जाते त्यांना अशोभनीय कामांमध्ये सामील होण्यास भाग पाडले जाते. बर्‍याचदा अश्‍लील भाषा आणि दंगलखोर वर्तन पुराव्यांवरून दिसून येते.

           मद्यधुंद वाहन चालविणे, दुचाकी वाहनांवर ट्रिपल ड्राईव्हिंग करणे आणि हेल्मेट न चालविणे ही विशेषत: तरूणांमध्ये सर्वसाधारणपणे दिवसेंदिवस सामान्य आहे. यामुळे केवळ वाहनचालकच नव्हे तर निर्दोष वाटचाल करणारे किंवा रस्त्याच्या कडेला जाणाlers्या प्रवाशांनाही जीवघेणा अपघात होतो. सर्वात वाईट गोष्ट म्हणजे, तरुण असभ्य मुले असा विचार करतात की या दिवशी संध्याकाळच्या वेळी छेडछाड करण्याचा त्यांचा अधिकार आहे. शहरातील काही भागात साखळी हिसकावण्याच्या घटनाही घडतात.

           होळी हा 'सद्भावना' आणि 'छळ' नव्हे तर रंगांचा उत्सव आहे! आपल्या शहराच्या काही भागात नैसर्गिक रंगांऐवजी घाण आणि रसायने वापरली जातात. अशा प्रकारे होळी कशी साजरी करायची? हीच आपली संस्कृती आपल्याला शिकवते?

          आपण नागरिकांना अश्या कृत्यांबद्दल इशारा दिला याबद्दल आम्ही त्याचे आभारी आहोत. आम्हाला आशा आहे की पोलिस परिस्थितीवर नजर ठेवण्यासाठी रस्त्यावर उतरतील आणि शांतता-प्रेम करणा members्या समाजातील सदस्यांसाठी हानिकारक असलेल्या कार्यात अतिरेक करणार्‍यांवर कठोर कारवाई करतील. कॅनॉट प्लेसच्या नागरिकांच्या वतीने पुन्हा एकदा धन्यवाद

 तुमचा विश्वासू,

आहे........

किंवा

एन रा .....

एस ... के ... सी

थांगेवाडी,

शिवपूर - 416519,

जिल्हा. सिंधुदुर्ग.

3 सप्टेंबर 2019.

प्रिय रवि,

                 आमच्या गावात शौर्याच्या एका अविश्वसनीय कृत्याचा मी प्रत्यक्षदर्शी होतो. आपण त्याबद्दल वर्तमानपत्रात वाचले असेल, परंतु माझ्या स्वत: च्या शब्दात जे मी पाहिले ते मी तुला कथन केले पाहिजे!

                रीना ही आमच्या स्थानिक किराणा दुकानातील चार वर्षाची मुलगी आहे. 29 ऑगस्ट 2019 रोजी सकाळी 9.00 वाजेच्या सुमारास ती चुकून घराजवळच्या विहिरीत पडली. आजूबाजूला ओरड आणि गोंधळ उडाला. मी त्या ठिकाणी धावलो. दुर्दैवाने मला पोहायला कसे माहित नाही. मला असहाय्य आणि निराश वाटले. संपूर्ण गाव तिथे जमले होते, पण मुलीला वाचविण्यासाठी कुणीही गोत्यात उतरण्याची हिम्मत केली नाही. त्या मुलीचे डोके पाण्यातून आतून बाहेर पडत होते. मौल्यवान मिनिटे दूर घसरत होती.

           मग बारा वर्षांचा रोहन जवळून गेला. तो स्थानिक किराणा शिवरामचा पुत्र आहे. त्याने गर्दीतून आपला मार्ग ढकलला आणि चेतावणी न दिल्यामुळे किंवा वैयक्तिक सुरक्षिततेची काळजी न घेता विहिरीत उडी मारली. त्याने तिच्या खांद्याला छोट्या रीनाला पकडले आणि दोरी आत घालण्यापर्यंत तिचे डोके पाणी वर ठेवले. त्यानंतर मुलीला त्याच्या पाठीवरुन विहिरीतून बाहेर काढले.

           आपल्या राज्याच्या मुख्यमंत्र्यांच्या हस्ते रोहन यांना शक्य असल्यास शौर्यसाठी विशेष पुरस्कार मिळाला आहे, असे संपूर्ण ठाणेवाडी गावचे मत आहे. आम्ही स्थानिक आमदाराला पत्र लिहिले असून ते घटनास्थळी उपस्थित असलेल्या सर्वांनी सही केले होते. आम्ही आशा करतो की रोहनला त्याच्या मोठ्या धाडसाचे प्रतिफळ मिळाले.

आणखी काही प्रगती झाल्यास आपल्याला कळवू.

आपला प्रेमळ मित्र,

एन ..... आर .....

                                   किंवा

          

एन रा .....

एस ... के ... सी

थांगेवाडी,

शिवपूर - 416 519,

जिल्हा. सिंधुदुर्ग.

3 सप्टेंबर 2019.

TO

मा. श्री.के.पी.पी. (आमदार)

पी ..... एन .....

शांतीनगर,

शिवपूर - 416 519,

जिल्हा. सिंधुदुर्ग

विषय: शौर्य पुरस्कारासाठी शिफारस (रोहन जी साठी)

प्रिय महोदय

              हे या शहरातील रहिवासी रोहन जी यांनी नुकतेच आपल्या शौर्य आणि निःस्वार्थपणासाठी अपवादात्मक कामगिरी केली ही बाब आपल्या लक्षात आणून देण्यासाठी आहे. स्थानिक वृत्तपत्रात नुकतीच ही घटना घडली. मी या पत्रासह एक बातमी क्लिपिंगला जोडत आहे.

                29 ऑगस्ट 2019 रोजी सकाळी 9.00 वाजेच्या सुमारास आमच्या स्थानिक किराणा दुकानातील चार वर्षाची मुलगी रीना चुकून तिच्या घराजवळच्या विहिरीत पडली. आजूबाजूला ओरड आणि बरीच संभ्रम होता. मुलीला वाचविण्यासाठी कोणीही काही करण्याची हिम्मत केली नाही. मौल्यवान मिनिटे दूर सरकली होती.

                 मग बारा वर्षांचा रोहन जी जवळून गेला. तो स्थानिक किराणा शिवराम यांचा मुलगा आहे. त्याने गर्दीत धाव घेतली आणि सावधगिरी बाळगल्याशिवाय किंवा वैयक्तिक सुरक्षिततेची काळजी न घेता विहिरीत उडी मारली. त्याने मुलीला तिच्या खांद्यावर पकडले आणि दोरी आत घालण्यापर्यंत तिचे डोके पाणी वर ठेवले. त्यानंतर मुलगी त्याच्या पाठीवर ठेवून विहिरीतून बाहेर आली.

                संपूर्ण गाव या धाडसी कृत्याचे साक्षीदार होते आणि आम्हाला असे वाटते की रोहन आमच्या राज्याच्या मुख्यमंत्र्यांच्या हस्ते शक्य झाल्यास शौर्यसाठी विशेष पुरस्कार मिळाला आहे. आपल्यापैकी पुष्कळजण, ज्यांच्या स्वाक्षर्‍या मी जोडलेल्या आहेत, या निर्भत्स कृत्याचे प्रत्यक्ष साक्षीदार होते. कृपया आमच्या उत्कट विनंतीवर विचार करा.

आपला विनम्र,

एन ..... आर ......

                                          किंवा

त्यामुळे कार्यक्षमतेने.

        खरं तर, आम्ही संपूर्ण दिवस शाळेत घालविण्यास आणि आपल्या विद्यार्थ्यांना करण्यास सक्षम असलेल्या विविध गोष्टी स्वत: साठी पाहण्यास काहीच हरकत नाही. आम्ही जे काही घेऊन येऊ शकतो ते विद्यार्थ्यांना उपयुक्त ठरेल हे आम्हाला देखील जाणून घेण्यास आवडेल.

आमच्या युनिट टेस्टनंतर सप्टेंबरच्या शेवटच्या आठवड्यात आम्ही शाळेला भेट देण्याची आमची इच्छा आहे. ती योग्य तारीख आणि वेळ केव्हा असेल ते आम्हाला कळवा.

आपला विनम्र,

एम ..... टी .....

                                   किंवा

ए ...... के .....

101, एल ..... के .... अ‍ॅप्स.,

एस ....... एन .....

पी ....... - 411 005.

5 जुलै 2019.

प्रिय आई,

                    मी जाहिरातीचे क्लिपिंग संलग्न करीत आहे. या पत्रात नोकरीसाठी. तुम्हाला संगणकांविषयी माझी आवड असल्याचे माहित आहे. या जाहिरातीमध्ये उल्लेख केलेली नोकरी अगदी माझ्या रस्त्यावर दिसते.

          घाईनंतरच्या पोस्टला कंपनीला अर्ज करण्याचा माझा मानस आहे, मी माझे पदवी अभ्यास खासगीरित्या सुरू ठेवण्याची योजना आखली आहे. या कंपनीसाठी काम केल्याने मला आवश्यक अनुभव मिळेल जो मी पदवीधर झाल्यावर मला चांगले स्थान देईल.

मी आशा करतो की आपण माझ्या योजनांना मंजुरी द्याल.

सर्वांना माझे खास प्रेम बाबांना द्या.

आपला प्रेमळ पुत्र,

ए .... के ....

                                   किंवा

ए .... के .....

101, एल ... के ... अ‍ॅप्स.,

एस ...... एन ....

पी ......- 411 005.

5 जुलै 2019.

करण्यासाठी

जाहिरातदार,

बॉक्स क्रमांक १२,,

टाइम्स ऑफ इंडिया,

मुंबई - 400 001.

संदर्भ: वर्गीकृत जाहिरात 5 जुलै रोजी दि टाईम्स ऑफ इंडिया मध्ये

विषय: कार्यालय सहाय्यक पदासाठी अर्ज.

प्रिय सर / मॅडम,

दिनांक July जुलै २०१ Times च्या टाइम्स ऑफ इंडिया मधील तुमच्या जाहिरातीच्या संदर्भात मी ऑफिस असिस्टंटच्या पदासाठी स्वत: ला उमेदवार म्हणून ऑफर करू इच्छितो.

मी S 68% सह बारावी (वाणिज्य) उत्तीर्ण केली आहे आणि इंग्रजीमध्ये अस्खलित आहे. माझ्याकडेही संवाद साधण्याचे कौशल्य आहे. मी ए.आर.पी.एल.ई. पासून कॉम्प्यूटर्समध्ये तीन महिन्यांचा कोर्सदेखील केला आहे आणि मला डब्ल्यू.ओ.डी. व वर्ड एक्ससेलचे ज्ञान आहे.

माझे एक गतिशील व्यक्तिमत्व आहे आणि मी एक दृष्टीवान व्यक्ती आहे. माझी कौशल्ये कंपनीसाठी निश्चितच उपयोगी पडतील. मी संघाचा भाग म्हणून काम करण्यास चांगला आहे.

 मला आशा आहे की आपण मला या पदासाठी योग्य वाटेल. या कव्हरिंग लेटरसह मी माझा सीव्ही एन्कोड करत आहे. मी माझ्या बारावीच्या परीक्षेच्या निकालाची प्रत आणि एआरपीएलईकडून प्रमाणपत्रही सादर करीत आहे. मला आशा आहे की त्यांनी आपल्या आवश्यकता पूर्ण केल्या.

आपला खरोखर,

ए ...... के ......

      

                                 किंवा

वडगाव गाव जाहीर

'स्वच्छता आठवडा'

स्वच्छता आपल्याला निरोगी ठेवते

स्वच्छता ही ईश्वरभक्ती नंतर आहे

स्वच्छता मोहिमेचा कालावधीः 15 सप्टेंबर. 2019 ते 22 सप्टेंबर 2019

हे कर :

नेहमी डस्टबिन वापरा.

आपला परिसर स्वच्छ ठेवा.

रस्ते आणि भिंतींवर थुंकू नका.

 दररोज शौचालय वापरा.

जास्त झाडे लावा.

के .... एम ....

5, जी ...... एन ....

पोस्ट वडगाव येथे

रत्नागिरी - 415 709.

28 सप्टेंबर 2019

प्रिय निकिता,

आपल्याकडून बर्‍याच दिवसांपासून कोणतीही बातमी नाही. आमच्या गावात मला 'स्वच्छता सप्ताह' बद्दल सांगूया. आमच्या वडगाव गावच्या अस्वस्थ परिस्थितीमुळे वडगाव गावच्या ग्रामपंचायत समितीने 'स्वच्छता सप्ताह' जाहीर केला आणि त्यास एक मोठे यश दिले. १ Sep सप्टेंबर २०१ to ते २२ सप्टेंबर २०१ the हा स्वच्छता अभियानाचा काळ होता.

                 संपूर्ण गावात 'स्वच्छता सप्ताह' साजरा झाला. आमच्या शाळेनेही यात भाग घेतला. आमच्या सर्व विद्यार्थ्यांनी मनापासून काम केले. आम्ही मोठ्या उत्साहाने गाव स्वच्छ केले. त्याआधी आमचे गाव कचरा, धूळ आणि घाणीने कचरा होता. सूक्ष्मजंतू आणि बॅक्टेरिया भरभराट होत गेले आणि गावकरी त्वचेचे रोग आणि संसर्गजन्य आजारांनी ग्रस्त होते. परंतु आता, हे सर्वत्र स्वच्छ आणि निरोगी वातावरण आहे. ग्रामस्थांना आता हे समजले आहे की स्वच्छता वैयक्तिक स्वच्छता तसेच पर्यावरणाच्या स्वच्छतेवर परिणाम करते. आम्ही त्यांना समजावून सांगितले की त्यांनी नेहमीच पंचायतद्वारे पुरविल्या गेलेल्या डस्टबिनचा वापर करावा आणि कचरा केवळ त्या उद्देशाने राखीव असलेल्या डम्पिंग ग्राऊंडमध्ये फेकून द्यावा.

गावक्यांना नेहमीच दररोज शौचालय वापरावे व रस्ते व घाण कचरा होऊ नये असा सल्ला देण्यात आला. त्यांना रस्ते व भिंतींवर थुंकू नका असा इशारा देण्यात आला. सार्वजनिक ठिकाणी घाण करणा .्यांना शिक्षा करण्याचे आश्वासन पंचायतीने दिले. 'स्वच्छता सप्ताहा'च्या शेवटच्या दिवशी गावक्यांनी आजूबाजूचा परिसर सुखद, स्वच्छ व ताजा ठेवण्यासाठी अधिकाधिक झाडे लावण्याचे वचन दिले. मोहीम एक उत्तम यश होते. वडगावच्या ग्रामस्थांना आता हे समजले आहे की स्वच्छता नक्कीच ईश्वरभक्ती नंतर आहे.

मी आशा करतो, आपण देखील हे समजून घ्या. प्रेमाने

तुमचा प्रेमळ मित्र,

के ....... एम ......

                                                    पुढे

केदार मोरे

5, गुलाब निवास

वडगाव गाव,

पोस्ट वडगाव येथे

रत्नागिरी - 415 709.

28 सप्टेंबर, 2019

करण्यासाठी

ग्रामसेवक,

ग्रामपंचायत,

वडगाव गाव.

विषयः 'वडगाव' गाव आयोजित 'स्वच्छता मोहिमे'त सहकार्य करण्याची विनंती.

प्रिय महोदय

           वडगाव येथील ग्रामस्थांनी १th सप्टेंबर २०१. ते २२ सप्टेंबर २०१ from या कालावधीत 'स्वच्छता मोहीम' आयोजित केली आहे. आपण आणि तुमचे कर्मचारी या मोहिमेमध्ये सामील व्हावेत आणि मनापासून आमच्या सहकार्याने काम करावेत अशी आमच्या गावातील लोकांची अपेक्षा आहे.

आम्ही सर्व लोकांना कचराकुंडीसाठी नेहमीच डस्टबीन वापरावे व आपले गाव स्वच्छ ठेवावे असा सल्ला दिला आहे. आम्ही त्यांना इशारा दिला आहे की रस्त्यावर आणि भिंतींवर थुंकू नका. ते शेदररोज शौचालयाचा वापर करा आणि कचरा शेतात आणि कचरा टाकू नका.

सर, आम्ही तुमच्याकडून गावक of्यांनी स्वच्छतेच्या नियमांचे पालन करण्याचा आग्रह धरावा आणि नियमांचे पालन न करणा .्या गुन्हेगारांना शिक्षा करावी अशी आमची अपेक्षा आहे. आम्ही आशा करतो की आपण स्वच्छता आठवड्यात आम्हाला आवश्यक साहित्य आणि उपकरणे उपलब्ध कराल. आजूबाजूला स्वच्छ, आनंददायी आणि ताजे ठेवण्यासाठी अधिक झाडे लावण्यासाठी आम्हाला रोपे देखील द्या.

कृपया आमच्यात सामील व्हा आणि आमचे सहकार्य करा जेणेकरुन वडगावचे ग्रामस्थ आमच्या नागरी अधिकारावर आणि त्यांच्या कारभारावर विश्वास ठेवू शकतील.

आपला आभारी,

आपला खरोखर,

केदार मोरे

                                    किंवा

जुना पत्ता: 'सुयोग',

                              46 विकास नगर,

                              मुंबई - 413 001.

नवीन पत्ता: ए - 42, आकाशदीप,

                                एम.एस.ई.बी. क्वार्टर्स,

                               मुंबई - 413 001.

कुणाल पी .....

ए -42, आकाशदीप,

एम.एस.ई.बी. क्वार्टर्स,

मुंबई - 413 001.

   

23 ऑक्टोबर 2019.

प्रिय विलास,

                  मला आशा आहे की वरील नवीन पत्ता पाहून आपण आश्चर्यचकित होणार नाही. मी तुम्हाला सांगितले होते की बाबा एम.एस.ई.बी. मध्ये हलविण्यास उत्सुक होते. हे त्याच्या कामाच्या ठिकाणी जवळ असल्याने हे क्षेत्र आहे. शेवटी आम्ही स्थायिक झालो आहोत.

विकास नगर येथे 'सुयोग'ला' निरोप 'देणे सोपे नव्हते. आमच्याकडे पर्याय नव्हता. माझे सर्व मित्र आता खूप दूर आहेत. मी त्यांना क्वचितच भेटतो. तथापि, मी येथे बरेच काही नवीन मित्र बनवले आहेत. परिसर मोकळा आणि हिरवागार आहे आणि संकुलाच्या मध्यभागी एक मोठे क्रीडांगण आहे.

मी जात असलेली नवीन शाळा देखील खूप चांगली आहे. मला असे वाटते की हा बदल चांगल्यासाठी आहे.

लवकरच लिहा. मला आशा आहे, ज्यांच्याकडून माझ्या नवीन पत्त्यावर मला पत्र प्राप्त झाले त्यापैकी तुम्ही पहिलेच असावे.

आपला प्रेमळ मित्र,

कुणाल पी ...

किंवा

कुणाल पी ....

ए -२२, आकाशदीप,

एम.एस.ई.बी. क्वार्टर्स,

मुंबई - 413 001.

23 ऑक्टोबर 2019.

करण्यासाठी

पोस्टमास्टर,

शहर पोस्ट कार्यालय,

मुंबई - 413 001.

विषय: पत्ता बदलणे.

प्रिय महोदय

              हे आपल्याला सूचित करण्यासाठी आहे की आम्ही आपले निवासस्थान सुयोग,, 46, विकास नगर, मुंबई येथून वरील पत्त्यावर हलविले आहे. आम्हाला आमच्याकडे ज्यांना लिहितात त्यांच्याकडे बदल करण्याचा आमचा पत्ता आहे. तरीही काही काळ आमच्या जुन्या पत्त्यावर मेल मिळणे शक्य आहे.

कृपया वर नमूद केलेला नवीन पत्ता कृपया लक्षात ठेवा व आमच्या सर्व मेल वर दिलेल्या नवीन पत्त्यावर पुनर्निर्देशित करा.

आपला आभारी,

तुमचा विश्वासू,

कुणाल पी ......

                                 पुढे

15 मे, एम.जे.के. पार्क, अकोला: एम.जे.के. या उन्हाळ्यात पार्क अंधारात बुडून गेले आहे. इतकेच नाही तर जोरदार उष्णतेमुळे रस्त्यावर फुटलेले पाणी दिसू लागले, पाण्याच्या पाईप्समध्ये गळती उद्भवली आणि गटारे अडविली. पदपथावर कचरा ओसंडून वाहतो. दरम्यान, महानगरपालिका दु: खी नागरी परिस्थितीबद्दल आनंदाने स्नॉरस करते.

ए .... पी ....

सी - 15, बालाजी अपार्टमेंट्स,

एम.जे.के. पार्क,

अकोला - 444 001.

22 मे 2019.

प्रिय गौतम,

                  माझ्याबरोबर वेळ घालविण्यासाठी अकोल्यात येण्याऐवजी तुम्ही सुट्टीसाठी इतर योजना केल्या हे चांगले आहे. आमची नागरी परिस्थिती अत्यंत खालावली आहे आणि परिस्थिती जवळजवळ असह्य झाली आहे.

 आमचे बहुतेक पथदिवे फ्युज झाले आहेत. रात्री काळोख आहेत आणि रस्ते भीतीदायक आहेत. रस्त्यात असंख्य क्रॅकने दुचाकी किंवा चारचाकी वाहने प्रवास करणे धोकादायक बनवले आहे.

किरकोळ किंवा मोठे अपघात हा दिवसाचा क्रम आहे. पाण्याच्या पाईप्समध्ये गळतीमुळे पाणीपुरवठा कमी होतो. अगदी ड्रेनेज देखील अडवले आहेत.

आमच्या दु: खद स्थितीबद्दल पालिका अधिकारी आनंदाने नकळत घोरले. आम्ही आमच्या संयमाची मर्यादा गाठली आहे. आम्ही अधिका against्यांविरोधात आंदोलन करणार आहोत.

आपले प्रेमळपणे,

ए ..... पी ....

किंवा

ए .... पी ....

सी - 15, बालाजी अपार्टमेंट्स,

एम.जे.के. पार्क,

अकोला - 444 001.

22 मे 2019.

करण्यासाठी

मनपा आयुक्त,

अभियंता रोड,

 अकोला - 444 001.

विषयः एम.जे.के.ची नागरी स्थिती पार्क.

प्रिय सर / मॅडम,

                              आम्ही, एम.जे.के. पार्क, सर्वात नागरी परिस्थितीत जगत आहेत. रहिवाशांच्या वतीने, आम्ही ज्या समस्यांना तोंड देत आहोत त्याकडे आपले लक्ष वेधून घेणे शहाणे आहे.

                 आमच्या परिसरातील बहुतेक पथदिवे फ्युज झाले आहेत. हा परिसर अंधारात आहे आणि नुकत्याच तेथे बर्‍याच दरोड्या झाल्या आहेत. बर्‍याच ठिकाणी पाण्याच्या पाईप्समध्ये गळती आहेत, त्यामुळे आमच्या पाणीपुरवठ्यावर परिणाम झाला आहे. रस्ते खड्डेमय आहेत आणि म्हणूनच पावसाळ्यात त्यांचा प्रवास करणे धोकादायक बनले आहे. बहुतेक ड्रेनेज ब्लॉक झाले आहेत, त्यामुळे सांडपाणी वाहून जात आहे. हे रोगांना जन्म देऊ शकते. शेवटी, कचरा गोळा करण्यासाठी कचर्‍याचे पुरेसे डबे नाहीत.

आम्ही संबंधित अधिका and्यांकडे व कामगारांकडे वारंवार तक्रारी केल्या पण अद्यापपर्यंत कुणीही सकारात्मक प्रतिसाद दिला नाही. आम्ही आपणास तातडीने कार्यवाही करण्याची विनंती करतो, अन्यथा आम्हाला मोर्चा किंवा इतर काही अशी कारवाई करावी लागेल.

आपला आभारी,

आपला खरोखर,

ए .... पी .....

                                                   पुढे

एस ..... ए ......

15, सुपर अप्स.,

जी.के.जी. रस्ता,

औरंगाबाद - 431 001.

22 ऑक्टोबर 2019.

प्रिय टॉम,

तुझ्या पत्राबद्दल आभार. इंग्लंडमध्ये मुलांना येणा problems्या समस्यांविषयी तुमचे विचार माझ्याबरोबर वाटून ऐकणे फार छान वाटले. वचन दिल्याप्रमाणे मी तुम्हाला भारताला भेडसावणा some्या काही समस्यांविषयी आणि भारतीय भविष्यकाळात चांगल्यासाठी भारतीय मुले काय करू शकतो याबद्दल थोडक्यात सांगेन.

आमची सर्वात मोठी समस्या दारिद्र्य आहे. पण याचा निरक्षरतेशी संबंध आहे. आम्ही काय करू शकतो ते म्हणजे आपल्या परिसरातील गरिबांना त्यांच्या मुलांना शाळेत पाठविण्यासाठी आणि निरक्षरतेचे उच्चाटन करणे. आमच्याकडे आमच्या शहरे आणि शहरांमध्ये अनेक महानगरपालिका शाळा आहेत जिथे शिक्षण पूर्णपणे विनामूल्य आहे. आमची पुढची मोठी समस्या म्हणजे जास्त लोकसंख्या. आम्ही लहान मुले म्हणूनच एका लहान कुटुंबाच्या फायद्यांबद्दल लोकांना सांगू शकतो. प्रदूषण ही आपल्यासमोर असलेली आणखी एक समस्या आहे. हे वातावरण स्वच्छ ठेवण्याच्या महत्त्वाच्या संदर्भात लोकांच्या अज्ञानामुळे आहे. आपल्या राज्यात आणि देशाच्या बर्‍याच भागांत बेकायदा जंगलतोडीची तोड चालू आहे. आम्हाला लोकांना सर्व प्रकारच्या प्रदूषणामुळे उद्भवणार्‍या धोक्यांविषयी जागरूक करणे आणि त्यांना झाडे आणि माती यांचे महत्त्व शिकविणे आवश्यक आहे. आपल्याला लोकांना शिकवण्याची आणखी एक गोष्ट म्हणजे वैयक्तिक आणि सार्वजनिक स्वच्छता.

अजून बरेच काम करायचे आहे, आणि मुले म्हणून आम्ही फक्त आपल्या सर्वोत्कृष्ट कामगिरीसाठी करू शकतो. मला माहित आहे की मी आपला देश पृथ्वीवरील महान राष्ट्रांपैकी एक म्हणून पाहू इच्छित आहे.

मला लवकरच लिहा

तुझं प्रेमळ पेनपाल,

एस ....... ए ......

                                                                                   किंवा

एस ..... ए ......

15, सुपर अप्स.,

जी.के.जी. रस्ता,

औरंगाबाद - 431 001.

22 ऑक्टोबर 2019.

TO,

संपादक,

मॉर्निंग न्यूज,

आर.एस.टी. रस्ता,

औरंगाबाद - 431 001.

विषयः भारतासमोरील समस्या आणि मुले त्यांच्याबद्दल काय करू शकतात.

सर,

भारताला भेडसावणा the्या अडचणींवर मात करायची असेल तर राष्ट्राच्या मुलांना पूर्ण सामर्थ्याने पुढे जावे लागेल आणि त्यावर मात करण्यासाठी प्रयत्न करावे लागतील.

गरीबीची समस्या साक्षरतेशी जोडली गेली आहे. मुलांना शाळेत पाठविण्यासाठी मुलांना त्यांच्या शेजार्‍यांचे मन वळवावे लागते. त्यांना त्यांच्या परिसरातील बालमजुरीच्या घटनांविषयी जागरूक केले पाहिजे आणि अधिका report्यांना याविषयी अहवाल द्यावा. प्रदूषणमुक्त राहण्यासाठी मुलांनी त्यांच्या आसपासच्या स्वच्छतेचा आग्रह धरला पाहिजे. त्यांनी पर्यावरण शुद्ध करण्यासाठी स्वच्छता मोहीम आयोजित आणि आयोजित केल्या पाहिजेत. लोकसंख्येच्या बाबतीत, लहान कुटुंबाचे फायदे हायलाइट करण्याशिवाय मुले जास्त काही करू शकत नाहीत. जंगलतोडीची प्रक्रिया धीमा करण्यासाठी मुलांनी आपल्या शेजार्‍यांना झाडे आणि माती यांचे महत्त्व शिकविणे आवश्यक आहे. हे विशेषतः ग्रामीण भागात आवश्यक आहे.

मुले या मुद्द्यांबाबत कृतीशील झाल्यास भारत खरोखरच पृथ्वीवरील महान राष्ट्रांपैकी एक होईल.

आपला खरोखर,

एस ..... ए .....

https://gyyuytr.blogspot.com/

https://dreamgiiyik.blogspot.com

https://computercoursgy.blogspot.com

https://ujrcurot.blogspot.com/

https://ugkgtotot.blogspot.com

                                 ⟼ धन्यवाद ⟻

एक महान नेता 2019

 एक महान नेता

       महात्मा गांधी हे जगातील एक महान नेते होते. इतर नेते इतरांना दुखापत करुन ठार मारून युद्धे जिंकतात. महात्मा गांधींनी बंदूक, रायफल किंवा बॉम्बसारखे कोणतेही शस्त्रे आणि शस्त्रे वापरली नाहीत. आणि तरीही, त्याने भारताच्या स्वातंत्र्याचे युद्ध जिंकले. लोकांनी त्याला प्रेमाने 'बापू' किंवा बापूजी - राष्ट्रपिता म्हटले.

        गांधीजी लोखंडी इच्छेचे मनुष्य होते. जर त्याने काहीतरी करण्याचा निर्णय घेतला तर त्याने ते केले, जरी हे कितीही कठीण असले तरीही. एके दिवशी, त्याने ठरविले की दररोज पहाटेची प्रार्थना करा. त्या दिवसापासून वॉर्डांमध्ये तो कधीही प्रार्थना चुकला नाही.

        गांधीजींनी सत्य, साधेपणा आणि अहिंसेला खूप महत्त्व दिले, म्हणजेच इतरांना दुखवू नये. गांधीजींचा पोशाख अगदी सोपा होता - फक्त एक कातळ, गुडघ्यांच्या वर घातलेला धोती, तर कधी शाल. तो फॅन्सी, फॅशनेबल कपडे घेऊ शकत नाही? नक्कीच तो करू शकला. पण ही साधी कंदील ही मुद्दाम निवड होती. ही निवड करण्यासाठी तो कसा आला?

        एकदा गांधीजी ओडिशामधील व्याख्यानमालेवर होते. सामान्यत: पुरुष आणि स्त्रिया मोठ्या संख्येने त्याचे ऐकण्यासाठी एकत्र जमले. ओडिशामध्ये मात्र महिला या जाहीर सभा किंवा व्याख्यानांमध्ये दिसल्या नाहीत. चौकशी केली असता गांधीजींना असे आढळले की देशातील त्या भागातील लोक इतके गरीब होते की त्यांच्या स्त्रिया घालण्याची योग्य वस्तू नव्हती. म्हणूनच त्यांनी सार्वजनिक कार्यांपासून दूर ठेवले. हे ऐकून गांधीजींना फार वाईट वाटले. त्या दिवसापासून, त्याने अगदी कमीतकमी किमान कपड्यांचे कपडे घालायचे ठरवले, मग तो थंड असो किंवा गरम, त्याने कधीही आपला साधा ड्रेस बदलला नाही.

        एकदा, ते इंग्लंडला एका अतिशय महत्वाच्या परिषदेत सहभागी झाले होते. इंग्लंडच्या किंग जॉर्जने त्यांच्या वाड्यात संमेलनात सहभागी होणा a्यांना स्वागत केले. राजाकडून प्राप्त झालेल्या लोकांना विशिष्ट मार्गाने वेषभूषा करावी लागेल. त्यावेळी इंग्लंडने भारतावर राज्य केले.

        इंग्लंडमधील लोकांना हे जाणून घ्यायचे होते की गांधीजी राजाला पाहण्याकरिता गांधीजी त्यांच्या ड्रेसची शैली बदलतील का? इंग्लंडच्या राजाला भेट देतानाही गांधीजींनी आपल्या नेहमीच्याच पद्धतीने पोशाख घातला हे त्यांनी स्पष्ट केले. तो ज्या लोकांचे प्रतिनिधित्व करतो त्या लोकांचा पोशाख तो परिधान करायचा. जोपर्यंत आपल्या देशातील गरीब लोकांजवळ परिधान करण्यासाठी पुरेसे कपडे नव्हते तोपर्यंत ब्रिटिशांनी कोणत्या प्रकारच्या ड्रेसला मंजूर केले याची गांधीजींना काळजी नव्हती.

        सरतेशेवटी, राजाने आपल्या स्वागताच्या वेळी त्याचे स्वागत करावे लागले. या महान माणसाने साध्या कपड्याने आणि शाल घातले होते.

         राजा स्वत: च खूप विचित्र कपडे घातला होता. गांधीजींना विचारले होते की राजाशी भेटण्यासाठी आपल्याकडे पुरेसे कपडे आहेत का? त्याने उत्तर दिले की राजाकडे दोघांचे पुरेसे कपडे आहेत!

          महात्मा गांधींनी त्यांच्यासारखे कपडे घातल्यामुळे भारतातील कोट्यवधी गरीब लोकांना आनंद झाला.

        महात्मा गांधींनी कोणतीही विध्वंसक शस्त्रे वापरली नसली तरी त्यांचे लाखो कट्टर अनुयायी होते. गांधीजींनी जगातील सर्व दडपलेल्या लोकांना सत्याग्रहाचा नवा मार्ग दाखविला. केवळ भारतातच नव्हे तर जगातील सर्व भागात त्यांची महानता त्यांच्यासाठी लक्षात ठेवली जाते.

बापूजींसाठी एक शिर्ट

(मूल्य: देशभक्ती)

एकदा, एक छोटी मुलगी महात्मा गांधींना भेटायला गेली.

तिने त्याच्याबद्दल आणि त्याच्या महानतेबद्दल बरेच काही ऐकले होते आणि तिला वाटले की ती एक सुंदर आणि महागड्या कपड्यातला एक माणूस पाहेल.

बापूजींना पाहून तिला आश्चर्य वाटले. त्याने फक्त धोतर घातला होता आणि त्याला शर्टसुद्धा नव्हता. त्याची छाती, हात व पाय उघडे होते.

"बापूजी, आपण शर्ट का घातला नाही? एक विकत घेण्याइतकी तुम्ही गरीब आहात काय?" तिने त्याला विचारले. "मी माझ्या आईला तुम्हाला शर्ट देण्यास सांगू का?"

गांधीजी तिच्याकडे पाहून हसले. "धन्यवाद, माझ्या मुला," तो म्हणाला. "माझ्या सर्व भावा-बहिणींकडेसुद्धा योग्य कपडे असतील तेव्हाच मी शर्ट घालीन. त्यांच्यापैकी काहींना कपडे घालायलाही नाहीत."

त्या लहान मुलीने तिच्या बोलण्यावर विचार केला. "कदाचित माझी आई आपल्या भावांना व बहिणींनासुद्धा कपडे देईल," ती म्हणाली. "तुझे किती भाऊ-बहिणी आहेत?"

गांधीजी पुन्हा हसले. ते म्हणाले, "माझ्याकडे हजारो आणि हजारो गरीब भाऊ व बहीण आहेत. जेव्हा सर्वांकडे कपडे असतील तेव्हाच मी शर्ट घालीन."

साहसी मिहिर! 2019

 साहसी मिहिर!

              मिहीर 16 वर्षांचा होता आणि इयत्ता 8 वी मध्ये शिकत होता. एक्स. तो दयाळू, विचारशील आणि संवेदनशील मुलगा होता. तो खेळात चांगला होता परंतु अभ्यासात चांगला नव्हता म्हणून त्याचे पालक आणि शिक्षक नेहमीच त्यांची निंदा करीत असत. एक दिवस तो आपल्या वर्गमित्र आणि शिक्षकांसह सहलीला गेला. निसर्गाच्या मांडीवर ती सहल होती.

             ज्या क्षणी मुले घटनास्थळी पोहोचली, प्रत्येकजण आनंद घेत, खेळत, गाणे, इकडे-तिकडे पळत, एकमेकांना त्रास देत आणि बर्‍याच क्रियाकलापांना सुरुवात करु लागला. ते धबधबा आणि नदीच्या अगदी जवळ होते. म्हणून शिक्षकांनी त्यांना काळजी घ्या आणि नदीकाठाकडे जाऊ नका असे सांगितले. म्हणून मुलांनी धबधब्यावर आणि जवळच्या छोट्या प्रवाहाचा आनंद घेऊ लागला.

             दीपू आणि अक्षय त्यांच्या वर्गातील खूपच खोडकर मुले होते. जेव्हा त्यांचे शिक्षक गप्पा मारण्यात व्यस्त असल्याचे पाहिले तेव्हा त्यांनी नदीत पोहायचे ठरविले. म्हणून दोघेजण नदीच्या काठावर गेले आणि पाण्यात उडी मारली. मिहिर त्यांना दुरूनच पहात होता. नदीत उडी मारताच ते बुडायला लागले. त्यांनी मदतीसाठी ओरडणे सुरू केले आणि एकमेकांना मिठी मारली.

           मिहीरने त्यांना पाहिले क्षणी. तो त्यांच्याकडे पळाला. त्याने नदीत उडी मारली आणि अक्षयचा कॉलर पकडला. त्यांना बँकेकडे खेचण्यासाठी त्याने त्यांच्या पातळीवर प्रयत्न केले आणि तो यशस्वी झाला. तोपर्यंत शिक्षकांसह सर्व जण बचावात सामील झाले.

             शिक्षक पुढे आले आणि एका शिक्षकांनी मुलाच्या पोटातून पाणी वाहण्यास मदत केली.त्यापैकी एकाने त्यांना श्वास परत घेण्यात मदत केली. संपूर्ण वर्ग मिहिरभोवती जमला आणि प्रत्येकाने मिहिरला वेळेवर मदत केल्याबद्दल त्यांचे आभार मानले. शिक्षकांनीही त्यांच्या वेळेवर केलेल्या कारवाईचे कौतुक केले. तोपर्यंत ही बातमी सर्वत्र पसरली आणि ती शाळा आणि पालकांपर्यंत पोहोचली. संध्याकाळी ते शाळेत पोचले तेव्हा मिहीर त्या शहरातील चर्चा होता. प्रत्येकाने मिहिरच्या धैर्याने आणि मनाच्या उपस्थितीचे कौतुक केले.

  रस्त्यावर जखमी, अबाधित व्यक्तीस मदत करणे

        शनिवारी संध्याकाळ होती. मी शाळेतून घरी परतत होतो. शाळेतून परत येत असताना मला एक म्हातारा गंभीर जखमी झाला आणि रस्त्यावर न पडता पडलेला आढळला. मी पळत त्याच्याकडे गेलो. मी मदतीसाठी मोठ्याने ओरडलो आणि जवळच्या लोकांना बोलावलं. मी त्याची तपासणी केली आणि मला आढळले की त्याच्या दुखापती गंभीर आहेत. तो वेदनेने ओरडत होता. मला वाटले की हिट अँड रन प्रकरण आहे. आम्ही पोलिस आणि रुग्णवाहिका बोलवली. ते येईपर्यंत मी, इतरांच्या मदतीने जखमी व्यक्तीला जवळच्या फूटपाथवर हलविले. जमावातील एका गृहस्थाने, मोबाईल फोन किंवा पाकीट नेलेले असल्यास मी त्याचे खिसे तपासले. ते तेथे त्याचे इतर सामान घेऊन होते. गर्दीत कोणीही आपले सामान उध्वस्त करु नये म्हणून मी सावधगिरी बाळगली. लवकरच पोलिस आले. मला माहित असलेल्या सर्व गोष्टी मी त्यांना सांगितल्या. या सहकार्याबद्दल पोलिसांनी माझे आभार मानले. जखमी व्यक्तीला रुग्णालयात पाठविण्यात आले. मी गरीब वृद्ध व्यक्तीची त्वरित पुनर्प्राप्ती करण्यासाठी घरी परतलो.

 गर्दीत हरवले

दीपावलीच्या सुट्टीच्या वेळी मी आमच्या गावातल्या ग्रँड नॅशनल सर्कस पाहण्यासाठी माझ्या पालकांसह गेलो होतो. तो एक रोमांचक कार्यक्रम होता. शो संपल्यावर बराच उशीर झाला होता आणि सर्कस तंबूच्या बाहेर खूप गर्दी होती.

गेटच्या दिशेने जाताना आम्हाला एक बाई जोरात रडताना दिसली. तिची पाच वर्षांची मुलगी बेपत्ता होती. माझी आई तिच्याकडे गेली आणि तिचे सांत्वन करण्याचा प्रयत्न केला. बरेच लोक शोधात सामील झाले. मात्र, मुलाचा कुठेही शोध लागला नाही. माझ्या आई-वडिलांनी त्या बाईशी बोलले आणि तिला जवळच्या पोलिस ठाण्यात जाण्यासाठी उद्युक्त केले. आम्हीसुद्धा तिच्याबरोबर गेलो. आणि किती आनंददायी आश्चर्य! मुल तिथे होता, रडत होता पण सुरक्षित होता.

गमावलेलं मूल परत मिळवून दिल्याने त्या बाईला आनंद झाला.

मॉडेल विषय (म्हण, मॅक्सिम) 2019

 रोज एक अप्पाल खा आणि डॉक्टर पासून दूर रहा

        एक सफरचंद मूल्य आहे कारण सर्व फळांमध्ये सर्वात पौष्टिक मूल्य आहे. एक मध्यम आकाराचे सफरचंद 80 कॅलरी देते आणि एक चांगला स्नॅक बनवते. त्यात पूर्णपणे चरबी नसते. हे काही कर्करोगाचा धोका कमी करण्यास देखील मदत करते. सोडियम कमी असल्याने, उच्च रक्तदाब आणि हृदयविकाराचा धोका कमी होतो. सफरचंदात असा पदार्थ आहे जो खराब कोलेस्टेरॉल कमी करू शकतो आणि आपल्या शरीरात चांगले कोलेस्ट्रॉल वाढवू शकतो. हे व्हिटॅमिन ए समृद्ध आहे, जे आपली दृष्टी मजबूत करते. सफरचंदात शरीरात रोगप्रतिकारक शक्ती वाढविणारी व्हिटॅमिन सी देखील असते. ते दम्याचा प्रादुर्भावही कमी करू शकतात. जेवणानंतर सफरचंद खाणे चांगले. हा एक नैसर्गिक टूथब्रश आहे. अशाप्रकारे, ही कहाणी आपल्याला रोगांपासून दूर राहण्याच्या आहाराच्या भूमिकेची आठवण करून देते - आणि डॉक्टरांकडे जाण्याचा त्रास वाचवितो.

    पारिभाषिक शब्दावली: पौष्टिक - वाढीस उत्तेजन देणे किंवा पोषण आहार म्हणून जोडणे. कोलेस्टेरॉल-एक रासायनिक पदार्थ जो आपल्या शरीरात चरबी, रक्त आणि इतर पेशींमध्ये आढळतो. चालना - काहीतरी सुधारण्यासाठी किंवा वाढविण्यासाठी. रोगप्रतिकारक - एखाद्या विशिष्ट रोगापासून संरक्षण, इफेक्शनपासून. शरीराच्या नैसर्गिक प्रतिकारांमुळे.

मोबाइल फोनचा वापर 2019

 मोबाइल फोनचा वापर

           मोबाइल फोन हा एक अद्भुत आधुनिक शोध आहे. त्याचे बरेच उपयोग आहेत. त्याचा सर्वात महत्वाचा उपयोग फोन म्हणून आहे आपण जिथे जाता तिथे आपण वापरू शकता. यामध्ये व्हॉईस मेल सुविधा देखील आहे जी आपणास फोन कॉल रेकॉर्ड करण्यास मदत करते. याशिवाय यात कॅमेर्‍याची सुविधा आहे ज्याद्वारे आपण चित्रांवर क्लिक करू शकता. यात एफएम रेडिओ आणि डाउनलोड संगीत देखील उपलब्ध आहे. आपण मोबाइल फोनद्वारे लहान एसएमएस संदेश पाठवू शकता. अलीकडील सुविधा अशी आहे की मोबाइल फोन संगणकाच्या नेटवर्कशी जोडले जाऊ शकतात आणि म्हणूनच आपण इंटरनेट सुविधेचा लाभ घेऊ शकता. सोशल मीडिया आजकाल आपल्या मित्र आणि नातेवाईकांच्या संपर्कात राहू या.

          आयफोन: स्मार्टफोन, स्मॉल स्क्रीन inches. इंच, कॉल करण्यास आणि प्राप्त करण्यास अनुमती देते व्हिडिओ पाहू शकतात परंतु छोट्या स्क्रीनवर, ऑपरेट करणे कठीण आहे, आयपॅडपेक्षा बरेच वेगळे आहे.

आयपॅड: टॅब्लेट पीसी, 7 .7 इंच स्क्रीन, कॉल करू शकत नाही, व्हिडिओ पाहणे चांगले. चांगले संगणक कार्य करण्यास परवानगी देते, नेटबुक आणि लॅपटॉपच्या जवळ.

                              ई-मेल आणि त्याची उपयुक्तता

            विज्ञान आणि तंत्रज्ञानाच्या युगात आणि 21 व्या शतकात. ई-मेल हे संप्रेषणाचे वेगवान साधन मानले जाते. म्हणून ते वैयक्तिक आणि कॉर्पोरेट संप्रेषणांसाठी जगभरात परिचित आहे. आम्ही फोन कॉलच्या किंमतीवर संदेश पाठवू शकतो. हे पोस्टल मार्गापेक्षा स्वस्त आणि अधिक सोयीस्कर आहे. आपल्याला ते पाठविण्यासाठी संगणकाची आवश्यकता आहे हे खरे आहे परंतु आजकाल आपण ते आपल्या मोबाइलद्वारे देखील पाठवू शकता.

            हे संवादासाठी अधिक वैयक्तिक आणि थेट माध्यम आहे. संदेश जगभरातील काही सेकंदात वितरित केले जातात. हे आमच्या संप्रेषणाची नोंद जतन करुन ठेवू देते. वेळेतच मला पाठविणे सोपे आहे. ई-मेलद्वारे आपण स्वरुपित दस्तऐवज, फोटो, व्हिडिओ फायली आणि ध्वनी फाइल्स पाठवू शकता. आपण इंटरनेट कनेक्शनसह कोठूनही आपल्या मेलवर प्रवेश करू शकता. तर आता हे कनेक्टिव्हिटीचे सर्वात विश्वसनीय आणि लोकप्रिय माध्यम आहे. आपण लोकांच्या गटाला त्यांची ओळख एकमेकांना न सांगता संदेश पाठवू शकता. कागदाचा अभाव ई-मेलला अधिक वातावरण बनवते- फॅक्स किंवा टपाल मेलपेक्षा मैत्रीपूर्ण नसतानाही समान रेकॉर्ड ठेवण्याचे फायदे प्रदान करताना. हे इतर कोणत्याही गोष्टीपेक्षा अधिक अष्टपैलू आहे म्हणून आजकाल ते खूप उपयुक्त आहे.

                                      टेलिव्हिजन

              टीव्ही शिक्षण, प्रसार करण्यासाठी एक लोकप्रिय, उपयुक्त आणि अतिशय शक्तिशाली माध्यम बनले आहे. आम्ही आरामात घरी बसू शकतो, टीव्ही सेट चालू करू शकतो आणि विविध प्रकारचे व्याज कार्यक्रम पाहू शकतो. दूरवरच्या ठिकाणी घडणा events्या घटनांची बातमी टीव्हीद्वारे आमच्याकडे येते. आम्हाला जगातील कानाकोप from्यातून त्वरित बातम्या मिळतात. टीव्ही शिक्षणाबरोबरच मनोरंजकही आहे.

           आम्ही सीरियल, चित्रपट, मैफिली, नृत्य आणि खेळ यासारखे टीव्ही कार्यक्रम पाहू शकतो. टीव्हीवरील स्पर्धा विद्यार्थ्यांना विविध सांस्कृतिक आणि शैक्षणिक क्रियाकलापांचा भाग बनण्यास मदत करतात. टीव्हीवरील क्विझ प्रोग्राम टेलीकास्ट विद्यार्थ्यांना त्यांचे सामान्य ज्ञान वाढविण्यात मदत करतात. महत्त्वाचे सांस्कृतिक कार्यक्रम, क्रीडा कार्यक्रम आणि कार्ये टीव्हीवर थेट प्रसारित केली जातात. मुले, महिला, वयोवृद्ध व्यक्ती आणि ग्रामीण भागातील लोकांसाठी विशेष कार्यक्रम प्रसारित केले जातात. टीव्हीवरील मनोरंजक जाहिराती आम्हाला बाजारात उपलब्ध असलेल्या विविध उत्पादनांविषयी जागरूक करतात.

             कार्टून, डिस्कवरी चॅनेल, अ‍ॅनिमल ग्रह आणि नॅशनल जिओग्राफिक मुलांमध्ये खूप लोकप्रिय आहेत. तथापि, आम्ही तासभर एकत्र बसून टीव्ही पाहत बसू नये. जास्त टीव्ही पाहणे डोळ्यांसाठी, आरोग्यासाठी हानिकारक आहे आणि तसेच आपल्या अभ्यासावर देखील परिणाम करते.